-
1 godzić w czyjś honor
оскорбля́ть чьё-л. досто́инство -
2 godzić
глаг.• гармонировать• мирить• помирить• примирить• примирять• согласовывать* * *godz|ić\godzićę, gódź, \godzićony несов. 1. мирить;2. совмещать, сочетать;\godzić pracę z nauką совмещать работу с учёбой;
3. ист. нанимать, договариваться;\godzić do roboty нанимать на работу;
4. метить, целиться;to \godzići w nas это направлено против нас;
● \godzić w czyjś honor оскорблять чьё-л. достоинство;\godzić na czyjeś życie покушаться на чью-л. жизнь+1. jednać 2. łączyć 3. najmować 4. celować, mierzyć
* * *godzę, gódź, godzony несов.1) мири́ть2) совмеща́ть, сочета́тьgodzić pracę z nauką — совмеща́ть рабо́ту с учёбой
3) уст. нанима́ть, догова́риватьсяgodzić do roboty — нанима́ть на рабо́ту
4) ме́тить, це́литьсяto godzi w nas — э́то напра́влено про́тив нас
•- godzić na czyjeś życieSyn:
См. также в других словарях:
godzić — ndk VIa, godzićdzę, godzićdzisz, gódź, godzićdził, godzićdzony 1. «doprowadzać do porozumienia, do zgody; jednać» Godzić skłóconych, zwaśnionych. 2. «łączyć coś z czymś; przyjmować, stosować dwie różne rzeczy, sprawy» Godzić pracę z rozrywką.… … Słownik języka polskiego
honor — m IV, D. u, Ms. honororze 1. blm «poczucie godności osobistej, dobre imię; cześć» Plamić honor. Godzić w czyjś honor. ∆ Słowo honoru «formuła wypowiadana przy uroczystym zaręczeniu własnym dobrym imieniem» ◊ Punkt honoru «to, co ma rozstrzygnąć o … Słownik języka polskiego
nastawać — ndk IX, nastawaćstaję, nastawaćstajesz, nastawaćwaj, nastawaćwał 1. forma ndk czas. nastać (p.) 2. «domagać się czegoś usilnie, natarczywie, upierać się przy czymś, upominać się z naciskiem o coś; nalegać» Nastawać na syna, aby podjął pracę. 3.… … Słownik języka polskiego